Էրգոթերապիայի զարգացման պատմությունը

Էրգոթերապիայի զարգացման պատմությունը

2-րդ համաշխարհային պատերազմը դիտվում է որպես Էրգոթերապիայի ազդարարման սկիզբ, հաստկապես ֆիզիկական վնասվածքի բուժման ոլորտում: Պատերազմի ժամանակ բազմաթիվ մարդիկ, ովքեր տառապում էին ֆիզիկական կամ հոգեբանական տրավմաներից կարիք ունեին ռեաբիլիտացիայի, հատկապես դա վերաբերվում էր իրենց զբաղվածությանն ու աշխատանքային կարիքներին: Շատ մարդիկ կարծում են, որ Էրգոթերապիան դա նոր մասնագիտություն է, բայց դա այդպես չէ, քանի որ մասնագիտության զարգացումը սկսել է մարդկության զարգացմանն զուգընթաց, քանի որ զբաղվածությունը եղել է մարդկության գոյատևման սկզբնական գործոնը: 1700-ական թվականներին <լուսավորության դարաշրջանի> ընթացքում Էրգոթերապիա մասնագիտությունը սկսեց զարգացում ապրել:
Հենց այս ժամանակաշրջանում սկսեցին զարգանալ այնպիսի հեղափոխական մտքեր, ինրպիսիք են թուլությունը, անկարողությունը և հոգեկան խանգարումները: Պատմության այդ ժամանակաշրջանում հոգեկան խանգարումներ ունեցող մարդիկ դիտվում էին որպես բանտարկյալներ՝ վտանգավոր հասարակության համար: Սա շարունակվեց այնքան ժամանակ, մինչև ի հայտ եկավ Ֆիլիպ Փայնելը, ով ֆրանսիացի բժիշկ, փիլիսոփա և գիտնական էր, և Վիլիամ Թյուքը, ովքեր սկսեցին փոխել հասարակության կարծրացած կարծիքը հոգեկան խանգարումներ ունեցող անձանց մասին, որ կա նոր հասկացություն, փիլիսոփայություն և բուժման նոր մոտեցումներ:
1793 թվականին Փայնելը զարգացրեց մի մոտեցում <Բարոյական բուժում> անվանմամբ, որը մտավոր անկարող մարդկանց բուժելու համար էր: Այդ մոտեցումը հետագայում սահմանեց զբաղվածությունը որպես բուժում և մարդկության համար ամենակարևոր բաղադրիչներից մեկը: Թյուքը սկսեց օգնել նրան՝ դառնալով նրա կողմնակիցը, և սկսեց օգտագործել գրականությունը, երաժշտությունը, ֆիզիկական վարժությունները և աշխատանքը, որպես միջոց՝ վերականգնելու և բուժելու հոգեկան սթրեսը:
1840-1860-ականները Փայնելի տեսության <ոսկյա տարիներն> էին, երբ նրա կոմից առաջարկված տեսությունը հոգեկան խնդիրներ ունեցող մարդկանց բուժման մասին սկսվեց օգտագործվել Ամերիկայի մի շարք հիվանդանոցներում: Բայց ցավոք 19-րդ դարի ընթացքում Փայնելի մոտեցումը ԱՄՆ-ում քաոսի և քաղաքացիական պատերազմի հետևանքով անկում ապրեց:
Ի ուրախություն հայտնվեց Սյուզն Թրեյսի անունով մի բուժքույր, ով մեծ հաջողությամբ կարողացավ վերականգնել զբաղվածության օգտագործումը, որպես հոգեկան խանգարումներ ունեցող անձանց բուժման մեթոդ:
1971թ.ի մարտի 15-ին հիմնադրվեց <ՕԹ Զարգացման Կազմակերպությունը>: Հիմնադիրներն էին Ջերջ Բարտոնը՝ ճարտարապետ, ով ևս ուներ որոշակի սահմանափակումեր, Ադոլֆ Մայերը՝ հոգեբույժ, Սյուզն Տրեյսին և այլոք:  Այս կազմակերպությունը հատագայում հայտնի դարձավ որպես AOTA:
1980-1990-ականներին ՕԹ-ն սկսեց կենտրոնանալ ավելի շատ անձի կյանքի որակի բարձրացման վրա: ՕԹ-իի հիմնական նպատակը դարձավ կանխել անկարողությունը, բարձրացնել ինքնուրույնությունը և կյանքի որակը: Այսօր զբաղվածությունը ՕԹ-ի կենտրոնական օղակն է: Դա անկասկած անընդհատ զարգացող, դինամիկ և ճկվող մասնագիտություն է: Այսօր ՕԹ-ներ կարելի է գտնել գրեթե բոլոր հիվանդանոցներում, ներառական դպրոցներում, վերականգնողական կենտրոններում և այլն: ՕԹ-ն հավատում է, որ յուրաքանչյուր անձ կարող է հաղթահարել սահմանափակումները և բարձրացնել իր կյանքի որակը և առողջությունը զբաղվածության միջոցով:

The 2nd Caucasian OT conference

Հարգելի ընկերներ, գործընկերներ և ուսանողներ,

Սիրով տեղեկացնում եմ Ձեզ, որ 2014 թվականի Մայիսի 5-7 կազմակերպվում է Էրգոթերապիայի 2-րդ Համակովկասյան կոնֆերանս: 

Ձեր մասնակցությունը հաճելի է մեզ: 

Dear friends, colleagues and student,2nd Caucasian OT conference will take place in Yerevan/Armenia in 5-7 of May, 2014. Looking forward to see you in our conference!!!

ԷՐԳՈԹԵՐԱՊԻԱՆ ԾԵՐԱԲՈՒԺՈՒԹՅԱՆ ՈԼՈՐՏՈՒՄ

Խ.Աբովյանի անվան Հայկական Պետական Մանկավարժական Համալսարանի Էրգոթերապիա բաժնի 4-րդ կուրսի ուսանողների կողմից «Ծերանալ դեռ չի նշանակում դադարել ապրել»  նախագծի իրականացման ներկայացում:

էրգոթերապիան ծերաբուժության ոլորտում from Tatev Serobyan

Ուսանողուհիներ` Լիլիթ Առաքելյան, Տաթևիկ Սերոբյան, Գայանե Օհանյան

Ղեկավար` Զարուհի Հարությունյան

Էրգոթերապիստների պրակտիկան Թիվ 1 ծերանոցում

Թիվ 1 ծերանոցում կայացավ ևս մեկ նախագիծ էրգոթերապիստների նախաձեռնությամբ: Նախագծի շրջանակներում` ծերանոցի աշխատակազմի աջակցությամբ, բացվեց արտահայտչական թերապիայի (Expressive therapy) բաց, ժամանակավոր խմբակ, որում մի քանի շաբաթների ընթացքում իրենց մասնակցությունն ունեցան ինչպես ծերերը, այնպես էլ ծերանոցի աշխատակազմը:                                                            

Այս տեսակ խմբակի բացման հիմնական նպատակն էր հագեցնել ծերանոցի բնակիչների առօրյան նոր, թարմ ու հաճելի զբաղվածություններով, ինչպես նաև հնարավորություն տալ նրանց շփվել խմբային աշխատանքների շրջանակներում, որի ամենադրական արդյունքը միմյանց հետ բարեկամանալն և էլ ավելի մտերմանալն էր: Իսկ արտահայտչական թերապիա անունը արդեն իսկ հուշում է իր գլխավոր նպատակը` հնարավորություն տալ անհատին արտահայտել իր զգացմունքները տարբեր թերապիաների միջոցով (արտ թերապիա, երաժշտաթերապիա, գրական թերապիա և այլն):

Նախագծի ավարտը ամփոփվեց միջոցառում-ցուցահանդեսի տեսքով:  

Ծերանոցի դահլիճը զարդարվեց ուսանողների և ծերերի կողմից պատրաստած ամանորյա խաղալիքներով, ցուցադրվեցին ծերերի պատրաստած աշխատանքները, մասնակիցներից ոմանք ասմունքեցին, արտահայտեցին իրենց կարծիքները նախագծի վերաբերյալ: Նրանցից շատ-շատերը ցանկացություն հայտնեցին, որպեսզի նախագիծը կրի շարունակական բնույթ: Էրգոթերապիստները ևս մեկ անգամ քաղեցին իրենց աշխատանքի քաղցր պտուղները ժպիտների և ամենաջերմ մաղթանքների տեսքով: 

Հեղինակ՝ Տաթև Սերոբյան 

 Դու կարող ես չտեսնել, բայց դիտել տիեզերքը,
 Դու կարող ես ձեռքեր չունենալ, բայց նկարել հորիզոններ,
 Դու կարող ես չլսել, բայց արարել աներևակայելի նոտաներ,
 Դու կարող ես չխոսել, բայց հնչեցնել քո ձայնը ողջ աշխարհով,
 Դու կարող ես չքայլել, բայց դու պարտավոր ես պարել:

                                      Մ. Մելքումյան (Էրգոթերապիա 1-ին կուրս)